جانباز شهید مهدی ناظری فرزند جان محمد متولد 1345 در منطقه راین قدم به عرصه زندگی گذاشت ،تحصیلات ابتدایی تا متوسطه را در همین منطقه به پایان رسانید وسرانجام برای سومین مرتبه در آذر ماه 1364 عازم جبهه های حق علیه باطل گردید ،شهید ناظری به منطقه (هورالعظیم)اعزام می شود . مسئولیت وی در جبهه سکاندار قایق (حمل مهمات از طریق نیزارهای هور به خط مقدم بوده است) شبها مهمات را به خط مقدم می رساند وروزها کمک سایر دلاور مردان بسیجی. شهیدمهدی ناظری در آخرین گفتگویش روی تخت بیمارستان شهدای تجریش تهران گفت آخرین شب تا صبح چندین مرحله مهمات را از طریق هورالعظیم توسط قایق به خط مقدم رساندم

آخرین سرویس مهمات تخلیه شد وبرگشتم ،تنها بودم وحدود 30 دقیقه تا سنگر فاصله بود . می بایست روی آب حرکت می کردم در تاریکی شب صداهای حیوانات دریای وخشکی فضای هور را احاطه کرده بود ،در چنین وضعیتی موتور قایق نیز خاموش شد وهر چه کردم نتوانستم آن را روشن کنم .در میان آبها حیران وسرگردان مانده ودیگر قطع امید کردم واز خدا کمک خواستم ،قایق روی آب دور خودش می چرخید .فکری به نظرم رسید که چراغ قایق را روشن  و خاموش کنم شاید رزمنده های دیگر متوجه من شوند وهمین جور هم شد بعد از 3 ساعت سرگردانی در آب وتاریکی هور یک قایق با تعدادی سرنشین به طرف نور چراغ قایق آمدند وموتور را تعمیر کرده از آنها تشکر کردم وآنها خداحافظی کردند ورفتند ومن نیز خدا را شکر کردم وبه حرکت خود ادامه دادم وسپیده صبح به محل سنگر رسیدم .تصمیم داشتم یک سرویس مهمات دیگر نیز ببرم اما موقع نماز صبح شده بود نماز صبح را خواندم که ناگهان صدای غرش هواپیماهای دشمن سکوت منطقه را به هم زد ابتدا چند بمب شیمیایی زدند.وبا راکت ما را مورد حمله قرار دادند من به طرف سنگر حرکت کردم که ترکشهای راکت به من اصابت کرد وپای چپم در همان لحظه قطع شد ومن دیگر چیزی نفهمیدم.......

آری پای چپ شهید مهدی ناظری در منطقه هور العظیم دفن می شود وخود نامبرده به بیمارستان شهدای تجریش تهران اعزام وبستری می شود. عملهای متعددی انجام گرفت وپای راستش که استخوان آن نرم شده بود قطع وآنرا در بهشت زهرای تهران دفن کردند با توجه به جراحات وعفونت های شدید این جانباز بعد از 85 روز زجر وتحمل سخت ترین درد ها در تاریخ 7 بهمن 1364 در اطاق عمل به شهادت رسید وبقیه پیکرش در زاد گاهش گلزار شهدای شهرستان راین به خاک سپرده شد .روحش شاد

مادر شهید مهدی ناطری هنگام مراجعت از تهران به کرمان در هواپیما زمزمه ای می کرد که همه را بهت زده کرده بود وان زمزمه این بود

آفرین ای پسر پاک شهیدم      کرده ای در پیش زهرا روسفیدم