رساله باقیات الصالحات در آخر کتاب مفاتیح الجنان، باب اول: اعمال شب و روز، فصل اول: اعمال متعلق به مابین طلوع فجر تا طلوع آفتاب؛

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى جَعَلَ الْمآءَ طَهُورا وَلَمْ یَجْعَلْهُ نَجِسا

ستایش خداى را که آب را پاک ‏کننده قرار داد، و آن را ناپاک نگردانید.

پس دست خود را پیش از آن‏که داخل ظرف‏ آب کنى مى ‏شویى، و به هنگام وارد کردن دست در ظرف آب میگویى:

بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ اَللّهُمَّ اجْعَلْنى مِنَ التَّوّابینَ وَاجْعَلْنى مِنَ الْمُتَطَهِّرینَ .

به نام خدا،و به ذات خدا،خدایا مرا از توبه ‏کنندگان،و پاکى ‏طلبان‏ قرار ده.

پس سه بار به سه کف آب، مضمضه [آب در دهان گرداندن] مى‏ کنى و مى ‏گویى:

اَللّهُمَّ لَقِّنى حُجَّتى یَوْمَ اَلْقاکَ وَاَطْلِقْ لِسانى بِذِکْراکَ

خدایا روزى‏ که ملاقاتت مى‏ کنم دلیل محکم را به من تلقین فرما، و زبانم را به ذات گویا کن.

پس سه بار استنشاق مى‏ کنى و مى‏ گویى:

اَللّهُمَّ لا تُحَرِّمْ عَلَىَّ ریحَ الْجَنَّةِ وَاجْعَلْنى مِمَّنْ یَشَمُّ ریحَها وَرَوْحَها وَطیبَها

خدایا بوى بهشت‏ را بر من حرام مکن، و از کسانى قرارم ده که بو و نسیم و عطر آن را ببوید.

و در آغاز شستن صورت مى ‏گویى:

اَللّهُمَّ بَیِّضْ وَجْهى یَوْمَ تَسْوَدُّ فیهِ الْوُجُوهُ وَلا تُسَوِّدْ وَجْهى یَوْمَ تَبْیَضُّ فیهِ الْوُجُوهُ

خدایا چهره ‏ام را سپید کن، روزى که چهره‏ ها سیاه مى‏ شود، و چهره‏ ام را سیاه مکن، روزى که چهره ‏ها سپید مى‏ گردد.

در هنگام شستن دست راست مى ‏گویى:

اَللّهُمَّ اَعْطِنى کِتابى بِیَمینى وَالْخُلْدَ فِى الْجِنانِ بِیَسارى وَحاسِبْنى (حِسابا یَسیرا) ^[1]

خدایا پرونده ‏ام را به دست راستم بده، و نامه جاوید بودن در بهشت را به دست چپم، و حسابم را به حسابى آسان رسیدگى کن.

و به وقت شستن دست چپ مى ‏گویى

اَللّهُمَّ لا تُعْطِنى کِتابى بِشِمالى وَلا مِنْ وَرآءِ ظَهْرى وَلا تَجْعَلْها مَغْلُولَةً اِلى عُنُقى وَاَعُوذُ بِکَ مِنْ مُقَطَّعاتِ النّیرانِ

خدایا پرونده‏ ام را به دست چپم وا مگذار، و از پشت سرم در اختیارم قرار مده، و آن را بسته به گردنم ننما، و از پاره‏ هاى آتش به تو پناه‏ مى ‏برم.

پس با رطوبت دست راست جلوى سر را مسح کن، و در آن حال بگو:

اَللّهُمَّ غَشِّنى رَحْمَتَکَ وَبَرَکاتِکَ .

خدایا رحمت و برکاتت را بر من بپوشان.

آنگاه پاهاى خود را مسح کن، و هنگام مسح بگو:

اَللّهُمَّ ثَبِّتْنى عَلَى الصِّراطِ یَوْمَ تَزِلُّ فیهِ الاَْقْدامُ وَاجْعَلْ سَعْیى فیما یُرْضیکَ عنّى یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ

خدایا مرا بر صراط ثابت بدار، روزى که‏ قدمها مى ‏لغزد، و کوششم را در انچه تو را از من خشنود مى ‏کند قرار ده، اى داراى بزرگى و اکرام.

چون از وضو فارغ شدى بگو:

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ تَمامَ الْوُضُوءِ وَتَمامَ الصَّلوةِ وَتَمامَ رِضْوانِکَ وَالْجَنَّةَ .

خدایا از تو مى ‏خواهم کمال وضو،و کمال نماز، و کمال خشنودى ‏ات و بهشت را.

و بگو:

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ

ستایش خاص خداى پروردگار جهانیان است.

و سوره «قدر»^[2]را سه مرتبه می خوانى، آنگاه پس از فراغت از وضو، بوى خوش‏ استعمال مى ‏کنى.