معلم

از امیر مؤمنان (علیه السلام) روایت است که به فرزندش حسن (علیه السلام) فرمود: فرزندم هیچ لقمه ای بر دهان مگذار، و هیچ آشامیدنی منوش، مگر آن که قبل از خوردن و آشامیدن بگویی: ((خداوندا! از تو مسئلت دارم که با این خوردنی و نوشیدنی به من سلامت بخشی و توفیق ذکر خودت، و شکر بر نعمت هایت عنایت کنی، و بر عبادت خود دلیرم گردانی و احتو راز از گناه را به من الهام نمایی ))، امام فرمود: اگر این عمل را انجام دهی از رنج و زیانهای آن در امان باشی. پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم): وقتی که سفره پهن می شد می فرمود: ((خداوندا! این سفره را نعمت مشکور برایم قرار ده (یعنی توفیق شکر آن را به من عنایت کن )، که نعمت بهشت در پی آن باشد)) و چون دست به طعام می برد می فرمود: ((بسم الله خداوندا! روزی خود را بر ما مبارک گردان و عوض آن را بر عهده خود قرار ده )).

حضرت زین العابدین (علیه السلام) وقت غذا خوردن می فرمود: ((سپاس خداوندی را که به ما غذا و آب داد، و ما را کفایت و یاری فرمود، و پناه داد، و به ما احسان نمود سپاس خدایی را که اطعام می کند و طعام نمی خواهد)).

از امام باقر (علیه السلام): سلمان چون دست از طعام می کشید می فرمود: ((خداوندا! نعمتت را بر ما بسیار و پاکیزه گرداندی، باز هم بر آن بیفزا، و ما را از آب و غذا سیر گردانیدی، و این همه را بر ما گوارا بدار)).

از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است که چون غذا میل می کرد، می فرمود: ((سپاس خداوندی را که ما را در بین گرسنگان اطعام و در میان تشنگان، سیراب نمود و در میان برهنگان پوشش داد، و در میان گمراهان هدایت بخشید، و در بین پیادگان سواره، قرار داد، و در بین بی پناهان پناه داد، و در میان مردم آقا گردانید، و بر بسیاری از جهانیان برتری بخشید)).

و پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: چون سفره را برچینند بگو: ((سپاس آفریدگار عالمیان را، بار خدایا! این سفره را برای من نعمت مشکور قرار ده! )) (یعنی توفیق شکر آن را بر من عنایت کن ).

در کتاب النجاه در باب دعا وقت غذا خوردن آمده است: ((شکر خدای را که اطعام می کند و طعام نمی خورد، و پناه می دهد و نیاز به پناه ندارد، و از همگان بی نیاز است و همه به او نیازمندند، خداوندا! تو را به غذاهایی که بدون رنج و مشقت و در حال راحتی و عافیت به من روزی کرده ای، سپاس می گویم، با نام خداوند، پروردگار زمین و آسمانها، با نام خدایی که با نام وی هیچ چیز زیان نرساند، خداوند شنوا و دانا، خداوندا! مرا از خیر این غذا برخوردار کن، و از شر و زیان آن در امان بدار)).

و دعای پس از غذا این گونه انجام دهد: سپاس خدایی را که مرا اطعام کرد و سیراب گردانید و مرا پناه داد و حفظ نمود، سپاس خداوندی را که برکت و میمنت نعمتهایی را که به آن رسیده یا نرسیده ام به من شناسانید. خداوندا! این غذا را بر من گوارا کن، و سبب بیماری و مرگ من قرار مده، و بعد از آن هم مرا سالم و شکرگزار بدار و به کوشش و مواظبت بر اطاعت خود موفق فرما و روزی فراوان و پربرکت، و زندگی خوش و با دوام به من عنایت کن و مرا پاکیزه و پارسا و نیکوکار و با تقوی بدار و آنچه را که در معاد و آخرت به من می رسد وسیل?خوشی و سرور من قرار ده! به رحمت خود ای بهترین رحمت آرندگان )).